زندگینامه جانباز شیمیایی عبدالرحیم بالیاوی

شیر بچه ی  لشکر خمینی کبیر در 10/7/60 تا 25/12/60 در دشت عباس و در 25/12/61 در والفجر مقدماتی

 با رزم مجاهدانه و مخلصانه خود به همراه دوستان شهیدش  برگی خونین از جهاد علوی و حسینی را در

 دفتر تقدیر خود رقم زد و در تاریخ 11/11/62 در اقتدایی عاشورایی  به اباالفضل العباس از ناحیه دست راست

 بر اثر اصابت تیر مستقیم مجروح گردید .

 و از طرفی  عشق و ارادت ایشان به روحانیت مبارز و مسئولیت  حفاظت پیرو مراد روحانی اش شهید گرانقدر

 حجه الاسلام و المسلمین سید ابوالقاسم دامغانی امام جمعه رامهرمز  ونیز نماینده مردم رامهرمز در مجلس

شورای اسلامی در سال 63 و نیز دلدادگی او و  اتصال روح پرالتهاب و معنوی اش با شخصیت ملکوتی شهید

دامغانی روز به روز از عبدالرحیم انسانی وارسته و مهذّب و مومن می ساخت که این عشق و ارادت تا لحظه ای

 پایانی عمرش با او دمساز بود .

این مرد الهی و این فرمانده دلاور سپاه در سال 66 به عنوان معاون گردان امام حسین(ع) لشکر 7 ولی عصر

(عج)  در عملیاتهای فتح المبین ، بیت المقدس ، کربلای چهار و پنج ، خیبر ، بدر  والفجر مقدماتی و .....

شرکت نمود و از جمله  در نصر 4 در غرب کشور  که در تاریخ 25/1/66 در عملیات نصر 4 در منطقه  ماووت

عراق نقش آفرینی غیرت مندانه ای از خود به یادگار گذاشت .

و در عملیات والفجر 10  رشادت های مثال زدنی از خود به یادگار گذاشت و در  23/3/66 وارد منطقه  عملیاتی

 شد و در تاریخ 15/11/66 در منطقه  حلبچه از ناحیه چشم و سروگردن و داخلی ( شکم و ریه .... ) مورد جراحات

 شیمایی  و موج انفجار مجروح و به در جه پر افتخارجانبازی نائل گردید .

بعد از قطعنامه ایشان در سپاه ناحیه شهرستان رامهرمز مشغول به خدمت گردید و به عنوان مدیر عملیات و نیز

مسئول بسیج ادارات در سال 72 تا 82 ایفای نقش نمود که در سال 72 تا 75 درسمت فرماندهی سپاه

رامشیر قرار گرفت .

 از نقاط عطف شخصیت نورانی حاج عبدالرحیم که جدّیت درراه صراط امام و مقام عظمای ولایت حضرت امام

خامنه ای و پیروی سیره نورانی شهیدا ن در رأس آن قرار دارد اینست که ایشان ایمان قلبی ، اخلاص و اخلاق

 و مردمداری را با ولایت مداری را در وجودش یکجا گرد آورد واین طبع  لطیف و چهره خوش و لب خندان و اخلاص

و ارادت قلبی اش  اقوام ورؤسا وعشایر غیور عرب را در دشت آزادگان  و اقوام غیرتمند لر و بختیاری و طویف

 دیگر را در باغملک و رامهرمز و جایزان وامیدیه و  اهواز ...  مجذوب خود نمود که این مهم در تشیع جنازه ی با

شکوه ایشان و اصرار مردم شریف دشت آزادگان به اینکه اجازه دهند در شهرستان ایشان نیز تشیع گردد و

 نیز برپایی مراسما ت بزرگ و حماسی بزرگداشت ایشان در اهواز ،سوسنگرد ، باغملک،رامهرمزو امیدیه و

زادگاهش جایزان روستای صَفَر و سخنرانی های  تأثیر گذارعلمای استان حضرت آیت ا.. دکتر حیدری  و حجت

الاسلام حسن زاده ائمه جمعه موقت استان و نماینده مردم استان در مجلس خبرگان رهبری  هویدا گردید .

علی ای حال شهید بزرگوار در سال 82 به سمت فرماندهی سپاه ناحیه شهرستان باغملک منصوب و طی

 چهار سال و اندی که در آن شهرستان بود ضمن تفقّد از ایثارگران و خانواده های معظم شهدا و احیای نام و

 یاد شهیدان به معنای واقعی کلمه و پیگیری احداث و تدفین شهدای گمنام، تحولات بنیادین  در پیکره ظاهری

 و باطنی سپاه آن ناحیه و مردم شهید پرور آن ایجاد نمود .

حاج عبدالرحیم در سال 86 به عنوان فرمانده سپاه ناحیه دشت آزادگان ( سوسنگر،بستان،هویزه رُفیَع )

به دیار عشار غیور عرب روانه گشت و در کنار همه ارادتش در بر پایی یادمان و یادواره های شهدا و فرماندهی

 انقلابی وخالصانه درکارنامۀ خود برپایی کنگره ملی حماسه آزاد سازی سوسنگرد را دارد که نام حاج عبدالرحیم

 را تا قیام قیامت با 26 آبان و سوسنگرد جاودانه نمود .

و حقیقاً این نیکو مرد و سردار امین سپاه اسلام استوانه ای از تقوا اخلاص و ولایت مداری بود که

 هرجا عبدالرحیم به عنوان فرمانده یا نیروی جزء حضور داشت اولین کاری که می کرد برپایی یادواره های

شهیدان،نصب تصاویر کاشی های از شهدا بر سر کوچه ها و درب منازل شهدا،سرکشی از خانواده های

 ایثارگران و ازادگان و شهدا و از جمله مدیریت  واجرای یادواره های شهدای شهرستان رامهرمز،برگزاری

یادواره شهید دامغانی در جایزان ، برپایی یادواره شهدای سوسنگرد ، رامشیر، باغملک و پیگیری احداث تپه

نورالشهدای جایزان_روستای صفر با همکاری فرزندان معنوی اش در این شهرستان ها  بوده است که اکنون

 همه ی وامدار آن همه نورانیت و اخلاص و دلسوزی برای مردم و ارزشهای انقلاب و ولایت که در وجود مبارک

 آن شهید زنده ی جاوید در بین ما به ودیعت نهاده شده بود هستیم ، امید که در این مهم موفق باشیم .

  یادش گرامی و راه نورانی اش پر رهرو باد